လမ္းေ၀း

ငါက ေမွာင္မိုက္တဲ့ အလင္းနဲ႔
လမ္းေပၚမွာ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္
မင္းက က်မ္းထူထူၾကီးေတြဖတ္ၿပီး
ယုတၱိေဗဒကို ေလ့လာေနတယ္
ငါ့အလုပ္က
ရင္ခ်င္းဆက္ဘာသာေဗဒ
မင္းအလုပ္က
ေလာကကိုေဘာင္ေတြခတ္ဖို႔
ငါက စာၾကီးေပၾကီးဆို မဖတ္ခ်င္တဲ့
ခပ္ညံ့ညံ့ဦးေခါင္းတစ္လံုးနဲ႔လူ
ငါ့မွာ အဓိပၸါယ္ေတြ မရွိဘူး
ပညာတတ္ယဥ္ေက်းမွုလည္းမရွိဘူး
မ်က္စိက်ိန္းေလာက္တဲ့
၀င္း၀င္းလက္လက္လည္း မရွိဘူး
မင္းအခ်စ္ကို ေမွ်ာ္လင့္မိတာကလြဲရင္
ငါဟာ အခ်ိန္ရွိတိုင္း တုိက္စားခံေနရတဲ့
လံုး၀န္းတဲ့ သုညတစ္လံုး
အဆံုးမွာ နင့္မ်က္၀န္း
ေၾကြလုဆဲ ႏွင္းဆီဖူး
ရူးရူးမူးမူးၿဖစ္ေနတာ
သုညကမၻာေတာင္ ၿခားတယ္ ။ ။

သီဟညိမ္း

ေရမေရာထားတဲ့အရက္ခြက္ထဲ ငါ့ကိုယ္ငါၿပန္ေတြ႔ၿခင္း

တစ္ၿခမ္းတစ္ဖဲ့တစ္၀က္
ေရမေရာထားတဲ့ညေနခင္းေတြဆီမွာ
ပင္လယ္က ဒီဇင္ဘာဆန္ဆန္လြမ္းၿပတယ္
လမ္းဆံုးရင္ရြာေတြ႔ဆိုတဲ့စကားအတိုင္း
လမ္းေပ်ာက္ေအာင္သြားခဲ့
ေတာင္တန္းေတြေဖာင္းပိန္ရွဴေနၾက
တိုက္တာအိုးအိမ္ေတြက အခ်ယ္အသေတြနဲ႔
လမ္းေတြက ဖိနပ္ေတြကို မထမ္းခ်င္ေတာ့မွ
အေမွာင္ကို အေမွာင္က သိမ္းပိုက္
ညေမႊးပန္းမွာ အဆိပ္မပါဘူး
မၿပိဳင္မဆိုင္ပါဘဲ အၿပိဳင္အဆိုင္ေတြေပါတယ္
၀တ္ၾကီး၀တ္ငယ္ေလာကဓံက
မယားငယ္လို ေနထိုင္ေပါင္းသင္း
ဆက္ဆံၿခင္းသေဘာတရားမ်ား
ခုတ္ထစ္ၿပတ္ေတာက္ၿပန္ဆက္
ေသခ်ာၿပီဆိုရင္ ေရမေရာတဲ့အရက္တစ္ခြက္
ကမၻာၾကီးကို ၿမိဳေနၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း
ကလိမ္ကက်စ္ၾကားမွာပဲ
လိမ္ကာညာကာနဲ႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ၿပန္ဖာေထးရ
ဘ၀ မာယာမ်က္ႏွာဖံုးက
ေစ်းႏွုန္းေတြခ်ိဳခ်ိဳ
အဖိုးတန္ဆံုးပန္းတစ္ပြင့္
ရင္ထဲကို ကူးလူးပ်ံသန္း
မနက္ၿဖန္တိုင္းမွာ
အၿပံဳးေတြလတ္ဆတ္ၾကပါစိုရဲ့။ ။

သီဟညိမ္း

သူမ / ကြ်န္ေတာ္

သူမ

ႏွင္းဆီဖူးေရာင္သုတ္လိမ္းထားတဲ့ က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္နဲ႔
ကင္ဒိုဓါးကိုင္ၿပီးခုတ္မယ့္ဟန္ၿပင္ေနတဲ့ ဆာမူရိုင္းမေလးအသြင္
ကပိုကရိုေကာက္ေကြးထားတဲ့ ဆံႏြယ္လွိဳင္း
ရင္ထဲကို လဲ့ၿပာသက္ဆင္း
ငါ့ ၿမက္ခင္းကို နင္းသြားတဲ့သူ

ကၽြန္ေတာ္

ၾကက္ေၿခခတ္ေတြၿပည့္ေနတဲ့ရင္အံုၾကီးပါ
မထူမပါး လြမ္းတတ္တာကလြဲရင္
အႏုပညာနဲ႔စိတ္ၾကိဳက္ဖန္တီးခြင့္ရွိတယ္
ဘယ္လိုရာသီဥတုမ်ိဳးကိုမဆို
စိတ္က ကတိမ္းကပါး တိမ္းေမွာက္ခ်င္သူ

သီဟညိမ္း

ရယ္သံ

သက္ၿပင္းခ်သံၾကားမွာပဲ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တံခါးပိတ္
တိတ္တဆိတ္ အိပ္ခဲ့တယ္။

အိပ္မက္ကို ကတၱီပါလိမ္း
ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ့္ငါတို႔လမ္းမွာ
လမသာေတာ့ဘူးတဲ့။

ေမ့ပစ္လိုက္ဆိုတာနဲ႔
အရာအားလံုးေမ့ေပ်ာက္သြားမယ္ဆိုရင္
အားလံုး ငါ ေမ့ထားခ်င္ပါတယ္။

တစ္ၾကိမ္တစ္ခါပြင့္တဲ့တံခါး
ကံၾကမၼာဓါးေတြက ရက္ရက္စက္စက္
အိပ္မက္ေတာင္မွ ေသြးခ်င္းနီတယ္။

ဘယ္လိုၿပဇတ္မ်ိဳးကမွ
ကံၾကမၼာကို ဒဏ္ခတ္လို႔ရႏိုင္မွာလဲ
ငါ့စိတ္ကူးေလး ၾကိဳးတုပ္ခံလိုက္ရတယ္။

ညီမေလးရယ္
ငါ့ၿဂိဳလ္စီးၿဂိဳလ္နင္းကုိက
ည့ံလြန္းပါတယ္
တကယ္ဆို
နကၡတ္ေတြမေရြ ႔ေၿပာင္းမီ
နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္း
ေရးၿခစ္ၾကပါစိုရဲ့။ ။

သီဟညိမ္း

၃၁ဘံုၾကားက အလံၿဖဴ

ဘ၀မွာ
တစ္ခုခုကို လံုး၀ပစ္ယံုလိုက္ဖို႔
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ မိုးမတိတ္ေသးဘူး
မၾကာေသးခင္က
လူတတ္ၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ့အၿမင္နဲ႔
ပါ႒ိပညာရွင္ၾကီးတစ္ေယာက္
ပုေရာဟိတ္ပံုစံဖမ္းလို႔
ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ
၀ါဒေတြ ေၿခြခ်ခဲ့ဖူးတယ္

စိတ္ကူးယဥ္ ယံုၾကည္မွုေပၚမွာ
သူ႔ကိုယ္သူ အေၿဖမရေသးတဲ့ ပုစာၦတစ္ပုဒ္
ဘာေသာက္ရမွန္းမသိတဲ့ ေလာကပါလ ထမင္းစားပြဲမွာ
ဘယ္ေလာက္တန္လဲဆိုတဲ့ ၿပံဳးလိုက္မဲ့လိုက္ ေလာကဓံမွာ
သိသည္ၿဖစ္ေစ မသိသည္ၿဖစ္ေစ
သုံးဆယ့္တစ္ဘံုကိုအမွ်ေ၀ရင္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်းဇူးတင္ခြင့္ရွိတယ္မဟုတ္လား

ေဆးလိပ္ဖြာရင္း
စကားေၿပာရင္း
လဘက္ရည္ေသာက္ရင္း
ရရွိထားတဲ့ အရသာက
ခ်ဥ္တူးတူးၿဖစ္လာတယ္

မိတၱဗလဋီကာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
လူၾကီးလူေကာင္းလိုလို ဆိုးမိုက္ေတေလလိုလို
သူငယ္ခ်င္းေရ..
ဘိုတင့္ေရ ...
ကံၾကမၼာမိုး ဘယ္ေလာက္သည္းသည္း
ဒို႔ေတြ လမ္းေလွ်ာက္ရဲတယ္မဟုတ္လား

ဒီလုိနဲ႔
ငါ့ရဲ့ အတြင္းစိတ္သ႑န္ကို ၿဖန္႔က်က္
ၾကားေနရတဲ့ ၀ီစီသံကို
အနီေရာင္ၿပၿပီး ဒိုင္ပြဲရပ္လုိက္တယ္
စစ္ပြဲရဲ့ အလယ္ေခါင္တည့္တည့္မွာ
အလံၿဖဴေလး ေ၀့လိုက္ ယိမ္းလိုက္ ။ ။

သီဟညိမ္း

အထၳဳပၸတိၱ

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၿငိမ္းသတ္ေနရတာနဲ႔
တစ္ေန႔မွ
ေၿခခင္းလက္ခင္းမသာလွဘူး
ကံၾကမၼာကို
ေလးေပၚတင္ၿပီး ပစ္လႊတ္လိုက္တယ္
ဘယ္ေနမွာ အၿမီးအေမွာက္တည့္မလဲ
ကိုယ့္အသိနဲ႔ကိုယ္
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၿပန္ဆြဲထိ
ၿငိၿပီဆိုမွ
ေၿခခင္းလက္ခင္းသာလိုက္မယ္
ဒီမွာ
တန္ရာတန္ေၾကးထက္ေတာ့
ေရမေရာထားတဲ့ အရက္က ပိုၿပင္းတယ္ ။ ။

သီဟညိမ္း

လက္ထဲမွာ၀ွက္ထားတဲ့ လက္ခုပ္သံ

ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့မနက္ၿဖန္တိုင္းကို
လဘက္ရည္ခြက္ထဲထည့္ထည့္ႏွစ္
အဆင္မေၿပမွဳတိုင္းကို မီးခိုးေငြ႔အၿဖစ္ မွဳတ္ထုတ္
ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ မပီတၿပင္အၿပံဳးေတြနဲ႔ ေရထိုး
တစ္ခါတစ္ရံေတာ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၿပန္သနားေနရတယ္ ။

မေတာ္တဆ မိတ္ၿဖစ္ေဆြၿဖစ္ကေန
မေတာ္မတရား မိတ္ေဆြၿဖစ္မသြားဖို႔
မိတၱဗလဋီကာလို ေၾကညက္ဖို႔လိုရဲ့ ။

ေလာကဓံရွစ္ပါးက
အသက္ကို ထိုးခုတ္
ဘ၀ကို ေလာင္းကစားလုပ္ရင္
အႏိုင္အရွံဳးကို ေသမင္းဆီမွာ
လက္ၿဖန္႔ေတာင္း ရႏိုင္မလား ။

ေငြက်ပ္ ရာေက်ာ္ေလာက္က
မနက္ၿဖန္ ဆာေလာင္မွဳအတြက္
အာသာေၿဖႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။

ဘ၀ဆိုတဲ့ေရာင္စံုဗံုးကေလးထဲ
အဆင္အဆန္းမ်ိဳးစံုနဲ႔
တစ္ဆယ့္တစ္ပါးေသာမီးမ်ားကလို႔ခုန္လို႔ေကာင္းဆဲ
က်က္ေနတဲ့အမာကို ၿပန္လည္စမ္းသပ္ေနရတာနဲ႔
သမုဒယကို မပစ္ပ်ယ္ႏိုင္ေသးဘူး

မိသည္းညွာေရ
ဒို႔မ်ားရဲ့ႏွလံုးသားက လမ္းရွာေနသူေတြမို႔
ေၿခဖ၀ါးေတြက ၾကမ္းရွလြန္းလွတယ္

မင္းသိဖို႔ ေၿပာၿပခ်င္စမ္းရဲ့
ကိုယ္တို႔ေနတဲ့ကမၻာၾကီးကေလ
တကယ္ေတာ့
ေမ်ာက္ၿပဆန္ေတာင္း ပံုစံၾကီးပါကြယ္ ။ ။

သီဟညိမ္း

ေခါင္းစဥ္မဲ့ ၃

ရင္ဘတ္ကေလးငုတ္တုပ္
အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္သူလိုေနၿပီ။ ။

သီဟညိမ္း

ေခါင္းစဥ္မဲ့ ၂

ခ်ယ္ရီပင္္ေအာက္က
ပန္းလိုက္တဲ့ေရႊသံစဥ္
ကိုယ္တြင္းကက်ဥ္္....
က်ဥ္ပါကြယ္ကိုယ္မယိမ္းပါဘု
စိတ္တြင္း၀ယ္အကုန္စင္လို႔
လူၿမင္ရင္ရွက္စရာၾကီးကြယ့္
၀မ္းတြင္းကၿမဴး ။ ။

သီဟညိမ္း

ေခါင္းစဥ္မဲ့ ၁

ေၿခမက်ခင္
ၿမက္ခင္းၿပင္
ႏြဲ႔ႏြဲ႔ယိမ္းယိမ္းရွိလွသည္။ ။

သီဟညိမ္း

ထိခ်က္

စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ေလာကၾကီးထဲ
မ်က္ႏွာမြဲလူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳးနဲ႔
အရိုးေပၚအေရတင္ ေခၽြးေၿခမ်က္စိက်ေနရတယ္
လက္ခေမာင္းခတ္သံၾကားမွ ေနရာရွာေနရတဲ့လူလို
ေတာ္လဲသံေတြၾကား တိုး၀င္သြားေနရ
အရွိန္ရလာၿပီဆိုရင္ နည္းနည္း ေတာ့ေရွာင္သြားမယ္
ဒီတစ္၀ိုင္းၿပီးေနာက္တစ္၀ိုင္း ကူးဖုိ႔ဆိုတာ
တစ္က်ပ္ဆယ္ၿပားနဲ႔ရေတာ့တဲ့ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့
ေလာ္လီအလွေတြနဲ႔ ဘ၀ကိုေရာင္းစား
ပန္းတိုင္း မလွဘူးဆိုမွေတာ့ ေရာင္းေစ်းကို ေလ်ာ့လိုက္ၾကေပါ့
ရွင္သန္ၿခင္းေတြေ၀ေ၀ဆာဆာဖူးေတာ့မွ
အနာဂတ္ကို သတ္လိုက္တာ ဘယ္သူလဲ
ၾကက္ေၿခခတ္ေတြကလည္း ေရမေလာင္းေပါင္းမသင္ပါဘဲ
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ဘ၀ကို ၿပဠာန္းတယ္
ပန္းကေလးေတြ ထံုထံုအီအီ
ေလာကနိမိတ္ေတြဆီမွာ စုတ္ခ်က္ၿပင္းၿပင္း
မာယာတံတိုင္းအထပ္ထပ္ကာရံ
လမ္းမရွိတဲ့ လသာညေတြကို
အခြဲမခံရပါဘဲ ေၿခဖ၀ါးေတြ နာေနခဲ့ရ
မ်က္ႏွာေတြ ပြန္းပဲ့ခဲ့ရ
ႏွလံုးသားေတြ ယိုစီးခဲ့ရ
ဖိနပ္နဲ႔လမ္း တစ္သားတည္း ၿဖစ္ေအာင္
ဘယ္တုန္းကမွ မေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့မိဘူး မေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရဘူး
ငါးစာမခ်တတ္လို႔ ငါးစာကို ဟပ္မိသူ
ေသာင္ၿပင္တစ္လင္းမွာ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေပါ့။ ။

သီဟညိမ္း

ေပးစာ

စိ္တ္ပ်က္လက္ပ်က္ေလာကၾကီးထဲ
ရင့္သီးၿခင္းေတြက အားကုန္ပြင့္လို႔
အထင္ကရ မ်က္ႏွာေတြမွာလည္း
ေ၀ေ၀ဆာဆာပြင့္တာဆိုလို႔
အသၿပာသံေတြပဲ ၿမင္ၿမင္ေနရ
ပံုေသနည္းမ်က္ႏွာဖံုးေတြ
ေငြသံေၾကးသံမ်က္ႏွာဖံုးေတြ
အၿပံဳးတစ္စက္မာယာတစ္၀က္မ်က္ႏွာဖံုးေတြနဲ႔
အႏုပညာကိုခလုတ္တိုက္
သိပ္မိုက္တယ္ဆိုတာ မသိေလေရာ့သလား
ေလာင္ၿမိဳက္ၿခင္းေ၀ါဟာရမွာ
၀ီစီသံေတြပဲၾကားေနရတယ္
ေပးရတဲ့ပြဲေတြမ်ားလာေတာ့
ေသြးေတြပဲပြက္ပြက္က်လာခဲ့
တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ ခံယူမွဳနဲ႔
ပိပိက်လာတဲ့ေလာကဓံမွာ
ငါ့အႏုပညာေတြ သေဘာၤေမွာက္ခဲ့ရတယ္
သူငယ္ခ်င္းေရ
ဘိုညိမ္းေရ
ေဖာေဖာသီသီေပးႏိုင္တာဆုိလို႔
ငါတို႔ရိုးသားၿခင္းပဲ ရွိတယ္မဟုတ္လား
ရိုးသားၿခင္းကို ပါးပါးလွီး
အခြံကို ထုတ္ အဆုတ္ကို သတ္ေနၾကတာ
ငုတ္တုပ္အရြယ္ႏွလံုးသားက
အၿပံဳးမပ်က္ခံေနၾကရတာ
မင္းလည္းအသိ ငါလည္းအသိေပါ့
ကဗ်ာကို ႏြားငတ္ေရတြင္းက်ေသာက္
မက္ေလာက္စရာေတာင္မရွိတဲ့င၀ိုင္းမွာ
နာမည္ၾကီးေတြကြန္းခိုဖိုေတာ့
အိမ္ၿခံေၿမယာေတြက အဆင္သင့္သတဲ့
သူငယ္ခ်င္းေရ
ဘိုညိမ္းေရ
ငါတို႔လမ္းကို ငါတို႔ေသြးလို႔
ငါတို႔ေၿခေထာက္ကို ငါတို႔ထမ္းထားၾကစို႔ရဲ့
တစ္ခါတစ္ေလ
အိပ္မက္ေတြေၿခာက္တိေၿခာက္ခ်က္ၿဖစ္လို႔
အမွိဳက္စေလးတစ္စလြင့္လာတယ္ဆုိရင္
အဲဒါ ငါလို႔ ထင္လိုက္ပါ။ ။

သီဟညိမ္း

ေမႊး

ပါးၿပင္ေပၚကသနပ္ခါး
နမ္းမိတဲ့ခဏမွာ
ေမႊးန႔ံသာရင္မွာစြဲ
တစ္သက္မေမ့စရာ ။ ။


သီဟညိမ္း

ေနညိဳခ်ိန္အေတြး

ၾကယ္စင္ေတြသိမ္းပုိက္မွဳနဲ႔
အိပ္မက္ေတြရာေထာင္ခ်ီပြင့္ဖို႔
အၿပင္းထန္ဆံုးအလင္းတန္းေတြ
ေ၀ၿပလိုက္စမ္းပါ
ေၾကြေၾကြေ၀ေ၀ေပါ့
ေနမခတဲ့ပန္းဆိုတာ
အနမ္းနဲ႔ထိုက္္တန္ပါ့မလား
ေလာကအလွဆိုတာ
သဘာ၀တရားကို ထုဆစ္
ခ်စ္ၿခင္းနဲ႔သာ ဖူးပြင့္တယ္
ညီမေလးေရ...
ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး
ေတေဇာမီးေလာင္ကၽြမ္းေအာင္
ဘယ္ကမၻာမွာမ်ား မင္းဆုေတာင္းခဲ့လဲ
အၿခယ္အသေတြနဲ႔
ေၿမအၾကြေၿခလွမ္းေလး
ေငးရင္း က်န္ခဲ့တဲ့ သူက ငါပါ
မတတ္သာလို႔ ေခြယိုင္ေတြး
မေအးႏိုင္လို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန
တိမ္ေနတဲ့ရင္ဘတ္က
ခုဆို လမ္းေလွ်ာက္တတ္ေနၿပီ
အေရြ ႔တစ္ခုရဲ့အင္အားမွာ
ေၿခလွမ္းတစ္ခုလိုမယ္ထင္ပါ့
ဒီလိုဆို အဆမတန္
ၿပင္းထန္လိုက္စမ္းပါ
ေနၿခည္တစ္ေထြးနဲ႔
ဟိုဘက္ကမ္းကို ကူးပါရေစလား။ ။

သီဟညိမ္း

စိုးရိမ္ေရအမွတ္

ဘ၀ရဲ့ေႏွာင္ဖြဲ႔ၿခင္းထဲ အေငြ႔ေတြထေလာင္ကၽြမ္းတယ္
လက္ပစ္ကူးရင္းနဲ႔ ပစ္စက္လက္ခတ္လြင့္လိုက္ေတာ့
၃၅လမ္းမွာ မိုးေတြသည္းလို႔
အေ၀းကခံစားမွဳၿမိဳ ႔ၿပေလးကို ေရာက္သြားတဲ့သူ
ဘယ္စကားသံမွ နား၀င္မခ်ိဳႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ထစ္ခ်ဳန္းမိုးေတြက ရင္ခြင္ထဲတိုးတိုး၀င္သြား
ဒီေလာက္ဆို မိုးရာသီဆိုတာ သူ႔အတြက္
ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ပြင့္လိုက္တဲ့လြမ္းစရာ့အခ်စ္တစ္ခု
ၿခိမ္းလိုက္တိုင္းမ်က္ေတာင္ေလးတစ္ဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔
တစ္ဘက္တည္းေထာက္ထားတဲ့ဘီးကေလး
ေလမိုးနဲ႔ေရာၿပီးအထီးက်န္ဆန္ေနတယ္
အတင္းဖက္တြယ္ကုပ္ကပ္ထားတဲ့အရာေလးတစ္ခု
ခိုးလိုးခုလုၿဖစ္ေနလိုက္ပံုမ်ား အိပ္မက္ထဲထိဆြဲငင္ေနတုန္းပဲ
့ဆိုလိုတာက မ်က္၀န္းႏွစ္ခုခ်ည္ေႏွာင္လိုက္တဲ့အခါ
ပြင့္ဖတ္ေတြမေၾကြၾကႏိုင္ဘူးလို႔ ခင္ဗ်ားေၿပာႏိုင္ပါ့မလား
တကယ္က ၿပီးဆံုးသြားတာမဟုတ္ဘူး
အစကို ေရးဖို႔ ၀ လံုးေလးကို အသက္သြင္းခဲ့မိတာ
အဲဒီ၀လံုးေလးမွာ တစ္ဦးက အၿခားတစ္ၿမိဳ ႔ကို ထြက္ခြာသြားသူ
တစ္ဦးက အၿခားေနာက္တစ္ၿမိဳ ႔ကို လြင့္သြားရတဲ့သူ
အထီးက်န္ၿမိဳ ႔ေလးမွာ အထီးက်န္ဘီးေလးက
မႏၱေလးေတာင္ၾကီးကို ဦးခိုက္
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ၿပန္ဆံုနိုင္ပါ့မလဲလို႔ ေတြးေနေလရဲ့ ။ ။

သီဟညိမ္း

ခ်စ္သူဖတ္စာ ၂

တစ္ေန႔တစ္ေန႔
ယံုၾကည္ၿခင္းနယ္နိမိတ္ထဲ
အခ်စ္သေကၤတအလံၿဖဴေလး
ခိုင္မာစြာ လြင့္ပ်ံလို႔ ။
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ
ပ်ိဳးတဲ့စံပယ္ပင္ေလး
သူမ ဆင္ၿမန္းရသလို
သူမ ေထြးေပြ႔ထားတဲ့
ဓါတ္ပံုေလးကၽြန္ေတာ္
ေႏြးေထြးရပါတယ္ ။
တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚေ၀းေနရလို႔
အေဆြးေလးေတြလည္းအသံၿမည္…
ဥၾသငွက္ကေလး ကိုယ္ပါကြယ္
တစ္စာစာေအာ္ၿမည္ေနရတာဟာ
ခ်စ္သူ ေရာက္မလာေသးလို႔ပါ ။ ။

သီဟညိမ္း

ခ်ိဳၿမိန္ ဒုကၡ

အခ်စ္က
ခ်ိဳၿမိန္ပါတယ္
ဒဏ္ရာေတြထုတ္ခ်င္းခတ္
ရင္ကြဲမတတ္လြမ္း
ဖမ္းယူထားတဲ့စိတ္အစဥ္
သူနဲ႔ေတြ႔မွ ေၾကြလြင့္ရတယ္
ေၿမၾကီးကို၀တ္
ေကာင္းကင္ကိုၿခံဳ
မာယာဘံုကအခ်စ္
တစ္ရစ္ၿပီးတစ္ရစ္…လြမ္းတယ္ ။ ။

 သီဟညိမ္း