၀ လံုး

ငယ္ငယ္က ေရးခဲ့တဲ့ ၀လံုးေလးေတြ
ခုေတာ့ သုညဆိုလား ဇီးရိုးဆိုလား အိုဆိုလားပဲ
ခုခ်ိန္ထိ ငါ သိေနတာက
ငါ လက္ေရးလွေရးက်င့္ေနတာပါ ။ ။

မိုး

တစ္သက္လံုး
ေၿမၿပင္ကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တည့္မတ္ခဲ့တယ္
ငါ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ ထစ္ခ်ဳန္းခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။ ။

ေသသူရွင္သူ

ငါက ေသသြားတဲ့သူကိုၾကည့္ၿပီး
ငို ေနၿဖစ္ခဲ့တာ
တကယ္က ...
ေသသြားတဲ့သူက ငါ့ကို ၾကည့္ၿပီး
ရယ္ေနတာ
ငါ မသိလိုက္ဘူး ။ ။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ သံစဥ္ေလး

ေၿပးသြားတဲ့မိုးတိမ္ေနာက္
ငါ မီးတိုင္ေၿမွာက္ၿပီး လိုက္ခဲ့ဖူးတယ္
ဗ်ိဳင္းတစ္အုပ္က ခလုတ္တိုက္လို႔
တိမ္ေတြေပၚေခ်ာ္လဲ
ေလညွင္းက ဟားတိုက္ရယ္ပါေလေရာ ။

အဲဒီေန႔က
ၾကယ္ေလးေတြမလာခင္
ငါ ...
ရွက္ရွက္နဲ႔ အိမ္ၿပန္ခဲ့ရတယ္ ။ ။

သက္ထြန္းညိမ္း

ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ၿခင္း

လမ္းမၾကီးတစ္ခုေပၚ
အိပ္မက္တစ္ခုပစ္မခ်ခင္
အံၾကိိတ္ေၿပးလာတဲ့ရထားတစ္စင္းအသံ
ငါ့ရင္ဘတ္ကို လာမွန္တယ္
ဘယ္သူေၿပာလဲ
ရထားတစ္စင္းရဲ့ ဥၾသဆြဲသံမွာ
နာက်င္ၿခင္းမပါဘူးလို႔
ကမၻာၾကီးရဲ့အနားယူၿခင္းထဲမွာ
ဘူတာတစ္ခုအတြက္
အိပ္စက္ၿခင္းေတြ ထည့္ေပးရင္ေကာင္းမယ္
အခိုးအေငြ႔ထြက္ေအာင္
တေဟာေဟာေၿပးလိုက္ရလို႔
ဇက္ၾကိဳးတို႔ဆြဲလိုက္ခ်ိန္မွာ
မီးပြင့္မီးခိုးထြက္လာတာ ဟာ
အံဖတ္နည္းနည္း ေထြးမိခဲ့တာပါ
စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္
ေလာကထဲကို၀င္လာတဲ့အရာမွန္သမွ်
ေက်ာေပၚကိုၿပႆနာေတြတင္ေပးသလား
ဒါမွမဟုတ္ ခႏၶာအိမ္ထဲကို ထည့္ေပးသလား
သူ႔မွာေတာ့ ေက်ာေပၚေကာ ခႏၶာကိုယ္ထဲေကာ ၿပည့္လို႔
ရပ္ေစာင့္ေနေသာ နာရီလက္တံမ်ား
အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထခုန္ေနေသာ သံလမ္းမ်ား
တစ္ဂ်ံဳးဂ်ံဳးႏွင့္ေၿပးလာေသာ ေၿခေထာက္မ်ား
ဘယ္အခ်ိန္ထိ သံသရာဆက္ရွည္ေနၾကဦးမလဲ
ဒါဟာ ရိုးစင္းတဲ့ လူ႔ယဥ္ေက်းမွဳပဲၿဖစ္မွာပါ
ေဟာ့ဒီအလံရြက္ေလး ေ၀ွ႔ယမ္းတဲ့အခါ
ကမၻာၾကီးေပၚမွာ မေမာမပန္းႏိုင္ ပတ္ေၿပးေနရတဲ့ ရထား
အၿဖဴေရာင္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမ်ားနဲ႔
ဆက္လက္ထြက္ခြာသြားေတာ့တယ္ ...။

သက္ထြန္းညိမ္း

တိမ္တိုက္ေလးအေ၀းေၿပးသြားတဲ့ေန႔

တစ္စံုတစ္ခု ကြဲအက္တယ္ဆိုတာ
တစ္ခုခုက လာတိုက္လို႔
ဒါမွမဟုတ္
တစ္ခုခုကို သြားတိုက္မိလို႔
ရိုးရိုးေလး ႏိုင္သြားတယ္ဆိုရင္လည္း
ရိုးရိုးေလး ရွံဳးနိမ့္သြားတာပါပဲ
အငိုအၿပံဳးခဏေလးေၿပာင္းလိုက္တာနဲ႔
ဘ၀ကေၿပာင္းၿပန္အခ်ိဳးက်သြားမယ္ဆိုရင္
မတူညီတဲ့ေနရာမွာ ရင္ဘတ္ေတြနာႏိုင္တယ္
ပင္လယ္ရဲ့ငိုသံေတြကို အေဖာ္ၿပဳ
မာယာရဲ့ေလွာင္ေၿပာင္သံေတြကို မသိခဲ့ေတာ့
ရွဳပ္ရွက္ခတ္တဲ့ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ
ငါ လဲက်ခဲ့တာ
အရာအားလံုးဟာ ကံၾကမၼာအတိုင္းပဲလား
ဘုရားသခင္ရဲ့အလိုေတာ္အတိုင္းပဲလား
ဆည္းလည္းရွိဳက္သံမဟုတ္ေတာင္မွ
ရင္ခြင္ရွိဳက္သံေတာ့ ၿပန္ၾကားေယာင္ရမယ္
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
ကိုယ့္လွ်ာကိုယ္ ဖမ္းဆုပ္ထားတာပဲ
ေကာင္းပါတယ္ ။ ။

သက္ထြန္းညိမ္း

ဘ၀ဆိုတာဘာလဲ ဘာလဲဘ၀ဆိုတာ

ဒီမွာေဟ့ ဒီမွာ
မနက္ၿဖန္ဆိုတာၾကီးက ခပ္တည္တည္ရပ္ၿပီး လက္ယပ္ေခၚေနတာ
အိမ္ေဘးက စံပယ္ရံုက အၿပံဳးမ်က္လံုးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္လို႔
လေရာင္ေအာက္မွာ ေခြေခါက္မလဲက်ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိထား
အနာဂတ္ဆိုတာ ဆလံၿပလို႔မရတဲ့ အရာၾကီးပဲ
မထူးပါဘူး ဒီလိုနဲ႔
အသက္ကို တစ္ရက္တိုး ေရွ ႔တစ္လွမ္းပ်ိဳးလိုက္တယ္
ေသခ်ာၿပီ ဒါဟာ ကမၻာတစ္ပတ္လည္သြားတာပဲၿဖစ္ရမယ္
လမ္းေတြက က်ဳပ္တို႔ကို ေခါင္းေရွာင္ေနၾကတယ္
က်ဳပ္တို႔က လမ္းေတြကို သူခိုးမ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္ေနရတယ္
ၾကယ္ေတြက ပ်ိဳးပ်ိဳးၿပက္ၿပက္ ဓါးရိုးေတြကမ္းလို႔
ဒီမယ္
ေခြးအၿမီးနင္းမိတာက အစ ၿပႆဒ္မီးေလာင္တဲ့အထိ
ခင္ဗ်ားဘ၀မွာ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ၾကံဳေတြ႔ဖူးၿပီလဲ
ကံၾကမၼာရဲ့လက္ၿပန္ရိုက္ခ်က္မွာ ဘယ္ႏွစ္ခါဖင္ထိုင္က်ၿပီးၿပီလဲ
ဒီစကားမေၿပာရလို႔ ဒီအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ မေနခ်င္တဲ့အေၾကာင္း
အေမက နားကပ္ေလးေပါင္ခိုင္းလို႔ အေပါင္ဆိုင္မသြားခ်င္တဲ့အေၾကာင္း
ဒီအေၾကာင္းေၿပာလိုက္မွ ဒီဟာေကာင္းမြန္မယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း
ဒီအေၾကာင္းမေၿပာရလို႔ ဒီအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ မေနခ်င္တဲ့အေၾကာင္း
အေၾကာင္း .......
အေၾကာင္း........
အေၾကာင္း.........
အေၾကာင္းတစ္ကာ့အေၾကာင္းထဲမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသိတဲ့အေၾကာင္း
ဂရုစိုက္ဗ် ဂရုစိုက္ တဲ့
အမူးသမားက သိုင္းကြက္နင္းၿပီး အဘိဓမၼာစကားေၿပာတယ္
အရက္ေသာက္ၿခင္းသည္ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္သည္ဆိုတာ
လူေတြပါးစပ္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ဟာသေၾကၿငာတစ္ပုဒ္ဆိုပဲ
လူေတြေၿပးေၿပးလႊားလႊား ေခၽြးသံတရႊဲ ရႊဲနဲ႔ ကမၻာလံုးကို ကန္ေနၾက
တိုးေ၀ွ႔ေနၾကတာ အတက္အဆင္း အေခါက္ေပါင္းမနည္း
လက္ယပ္ေခၚလိုက္ လက္ကာၿပလိုက္နဲ႔
ေၾသာ္ ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုၾကီးလား
ေခါင္းတစ္ဆတ္ဆတ္ညိမ့္ လူၾကီးလူေကာင္းလို
ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ ဘ၀ဆိုတာ ဒါပဲကြ တဲ့
ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီေနရာက ေၿပးထြက္လာခဲ့တယ္ ။ ။

သက္ထြန္းညိမ္း